كارواني از اشعار شاعران پارسي گوي:
از مثنوي مولانا:
آنچه در فرعون بود آن در تو هست
ليك اژدرهات محبوس چَه است
اي دريغ اين جمله احوال تو هست
تو بر آن فرعون بر خواهيش بست
گر ز تو گويند وحشت زايدت
ور ز ديگر ، آفسان بنمايدت
***
حكيم شفايي ، شغل عاشقي را بهترين شغل مي داند.
به شغل عاشقي غمهاي عالم رفت از يادم
چه مي كردم اگر كاري چنين پيدا نمي كردم
خاوري كوزه كناني ، خاموشي خود را ناشي از عشق مي داند.
شرط عشق آمد خموشي ور نه من هم پيش يار
مي توانم گفت حال خود ، زبانم لال نيست
اين بيت هم از شكيب اصفهاني است.
رشته بر پا و سر رشته به دست صياد
هم گرفتارم و هم طرفه شكاري دارم
علي نقي كمره اي بند بر دل را بسيار سخت تر بند بر دست و
پا مي داند.
دست و پايي مي توان زد بند اگر بر دست و پاست
واي بر جان گرفتاري كه بندش بر دل است
اين بيت زيبا از جامي است.
تن اگر بيمار شد بر سر مياريدم طبيب
اي عزيزان كار تن سهل است فكر جان كنيد
يعقوب ساوجي افتخار دارد كه اسم او در زمره خريداران
يوسف است.
گرچه يوسف به كلافي نفروشند به ما
بس همين فخر كه ما هم ز خريدارانيم
حكيم شفايي:
به هر كس مي رسد عاشق دل ديوانه مي جويد
دلش را آشنا برده است و از بيگانه مي جويد
اين بيت از يقيني لاهيجي است.
زاهدم از كعبه راند و برهمن راهم نداد
من كي ام اكنون از اينجا مانده آنجا رانده اي
ظهير فاريابي اين چنين فرياد خود را به آسمان رسانده كه :
در اين زمانه چو فرياد رس نمي بينم
مرا رسد كه رسانم بر آسمان فرياد
كمال خجندي معتقد است كه نمي توان او را از عاشقي منع
كرد.
منع كمال از عاشقي جان برادر تا به كي
پند پدر مانع نشد رسواي مادر زاد را
اين دو بيت از نجم الدين خوارزمي است.
خواجگان د ر زمان معزولي
همه شبلي و با يزيد شوند
باز چون بر سر عمل آيند
همه چون شمر و چون يزيد شوند
قادري هندوستاني تمام حوادث را منسوب به تار زلف يار
مي داند.
هر خم و پيچي كه شد از تار زلف يار شد
دام شد ،زنجير شد ،تسبيح شد ،زنّار شد
اين بيت از سحابي استرآبادي است.
بر اميد آنكه يكدم او طبيب من شود
هر كجا دردي است مي خواهم نصيب من شود
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند